Haar honderdste verjaardag vierde mevrouw De La Rie-Musly met haar vier kinderen, vijf kleinkinderen en achterkleinkind. Tot twee keer toe ging zij met hen uiteten. Zelfgemaakte bloemen kreeg zij van haar buurvrouw en werd zij overstelpt met verjaardagskaarten. Rotterdam 1924 op de Coolsingel werd zij op 17 juni geboren. ‘Ik heb daar niet lang gewoond. Mijn ouders verhuisden naar Wageningen en daarna naar Bennekom. Later woonde ik in Hilversum waar ook mijn kinderen zijn geboren.’
Oorlog
Er is veel in haar leven gebeurd. Leuke maar ook nare dingen, waaronder die vreselijke oorlog.
‘De Tweede Wereldoorlog heb ik meegemaakt. Dat is een nare tijd geweest. Die hongerwinter van
1944-1945. Een vreselijk zwaar jaar. Een tekort aan veel dingen, maar voornamelijk eten. Ik fietste op een fiets zonder banden. Je ging naar Harderwijk om aan nog een beetje eten te komen. De bevrijding was geweldig! We kregen veel hulp van de Canadezen en Amerikanen. Het is haast niet te vertellen wat je mee hebt gemaakt.’
Kees Boeke school
‘Ik volgde onderwijs op de Kees Boeke school. Je kunt het vergelijken met een soort Montessori. Het was een eigen onderwijssysteem van Kees Boeke. Vrijzinnig onderwijs en heel apart. De school was in Bilthoven en ik fietste elke dag door het bos naar school. Mijn moeder fietste mee, want ze vond het doodeng om mij alleen te laten fietsen. Ik was toen een jaar of dertien.
Daarna ben ik alles met muziek gaan doen. Ik heb aldoor pianoles gehad van een dame in Hilversum en heb in muziekensembles gezeten. Dat heb ik veel gedaan. Op een gegeven moment ben ik solo gaan zingen. Ik was er helemaal gek van.’
Muziek
‘Ik heb heel veel gezongen. Alle mogelijke koren en ensembles. Ik had zangles en daar kwam ik als beste van de leerlingen naar voren. Ik heb zeven jaar een vaste begeleider gehad. Hij had altijd de zenuwen als hij op moest treden. Ik had er nooit problemen mee. Hij achter de piano en ik zong.
Daardoor heb ik ook veel in het concertgebouw in Amsterdam opgetreden. Zowel in de kleine als de grote zaal. Prachtige klanken in die zaal. Meestal zong ik in de kleine zaal allemaal klassieke liederen van onder andere Fauré en Debussy. Geen opera, dat is helemaal niets voor mij. Echt leadzang.’
Eigen bedrijf
‘Ik heb dertig jaar een watersportbedrijf aan de nieuwe Meer gehad met de naam Waterlust. Zo heet het nog steeds. Het was een winterstalling voor boten. Op een gegeven moment heb ik de winterstalling eruit gedaan en in de loods rekken gebouwd waar de surfplanken konden liggen. Dat heeft vijftien jaar geduurd, totdat de hele lichte surfplanken kwamen die ze onder hun arm mee konden nemen. Toen ben ik ermee gestopt. Ik heb een gouden tijd gehad met die surfplanken.’
Leven
‘Mijn man is vrij jong gestorven. Hij is maar 53 jaar geworden. Hij rookte drie pakjes Caballero per dag. Je kan het niet zelf bepalen hoe je leven verloopt.
Nu woon ik in Amstelveen. Ik woon al heel lang in dit huis. Ik heb een traplift, zodat ik ook naar boven kan. In huis kan ik met een rollator goed lopen. Ik ben blij dat ik op mijn leeftijd lekker zelfstandig kan wonen. Als mijn hoofd maar goed blijft, zegt zij lachend. ‘Ik vind het vreselijk dat ik geen auto meer kan rijden. Dat deed ik heel graag. En dat is jammer genoeg afgelopen. Elke week word ik met de taxi opgehaald en ga ik naar mijn aquarelcursus.
Pianospelen doe ik ook nog heel graag. Nu ben ik uit de klassieke muziek en speel ik dertiger jaren muziek. Ik ben dol op Gershwin. Ik speel al vanaf mijn zevende. Het was een must van mijn moeder. Het hoorde bij mijn opvoeding bij ons in de familie. Nou ja, dat deed ik dan heel braaf. Het was alleen maar klassieke muziek. Nu kwam Gershwin in mijn leven. Echt heerlijke muziek, mooie akkoorden.
Ja, ik ben er echt helemaal weg van.’